مطلوبیت اقتصادی تخریب در پروژه‌های گوناگون متفاوت است. مقادیر زمان و هزینه نیروی کار به عنوان مسائل اصلی در این زمینه مطرح است. برداشت مواد از یک ساختمان می‌تواند چندین هفته به طول انجامد در حالی که تخریب تقریباً در یک روز پایان می‌یابد. اگرچه برخی از این مواد و شاید همگی آن‌ها قابل بازیافتند.
استفاده مجدد بازیافت مواد در یک ساختمان درون جا یا آنسایت، فروش مواد بازیافتی، ارائه مواد برای پاسخگویی به هزینه‌های مالیاتی و اجتناب از هزینه‌های مرتبط با مناطق همگی روش‌هایی هستند که از طریق آن‌ها می‌توان هزینه‌های این روش تخریب را با تخریب کلی مقایسه نمود. دریافت مواد برای یک ساختمان آنسایت یا درون جایی به عنوان اقتصادی‌ترین و کارآمدترین گزینه از نظر زیست محیطی مطرح است.
هزینه‌های ایجاد و هزینه‌های استفاده از مواد جدید قابل اجتناب است و جابجایی مواد نیز موجود نخواهد بود. فروش مواد استفاده شده یا بخشیدن آن‌ها به سازمان‌های غیرانتفاعی یکی دیگر از روش‌های کارآمد دستیابی به سرمایه می‌باشد. بخشش به NPO مانند سازمان‌های خیریه در کسر مالیات نیز نقش دارد.
این احتمال وجود دارد تا ارزش آن‌ها را نصف آن چیزی دانست که مواد خام هزینه را به همراه دارند. هنگامی که اجزای نادر یا قدیمی ارائه می‌گردند، برخی مواقع می‌توان ارزش بالاتر را نسبت به مواد جدید و قابل مقایسه در نظر گرفت.
همچنین می‌توان ارزش را به ساختمان‌های جدید استفاده نمود که با اجرای مواد بازیافتی ایجاد شده است. برنامه سازمان ساختمانی سبز در آمریکا مدیریت انرژی و طراحی زیست محیطی را بر عهده دارد که ۷ مورد اعتباری مرتبط با بازیافت مواد را شامل می‌شود (۷ مورد از حداکثر ۶۹ مورد اعتباری). این مورد شامل اعتبار برای بازیافت مواد ساختمانی، بازیافت مواد و همچنین تبدیل مواد دفعی از قسمت‌های گوناگون می‌باشد.
بازیافت پوشش‌های ساختمانی برای پوشش ساخته شده از سنگ‌ها مطلوب و مفید است. تخریب بر مبنای مشاغل آموزشی در حوزه تجارت ساختمانی مطلوب است. تخریب ساختمان یکی از روش‌های بسیار عالی برای کارگران است تا فرابگیرند که چگونه می‌توانند یک ساختمان را بسازند. این مورد برای ریکاوری مرتبط اقتصادی جمعیت‌های درون شهری بسیار حیاتی می‌باشد. کارگران غیرماهر یا کم مهارت می‌توانند آموزش‌های شغلی را در این زمینه از ابزار نجاری پایه و روش‌های مربوط به آن فرابگیرند و همچنین کار تیمی، حل مسئله، تفکر انتقادی و عادات کاری مناسب را فرابگیرند.
فرایند هنگام انتخاب برای تخریب یک ساختمان، برخی از جنبه‌های حائزاهمیت وجود دارد که باید مورد توجه قرار بگیرند. ایجاد فهرستی از قراردادهای محلی که می‌توانند از مواد استفاده نمایند اولین گام ضروری به شمار می‌آید. این مورد می‌تواند شامل فعالیت‌های تجاری مصرف معماری تجاری، احیای وضعیت حیاط‌ها، انبارهای سرمایه‌گذاری اجتماعی و غیرانتفاعی و همچنین پیمانکاران گوناگون باشد.
موادی که نمی‌توان آن‌ها را دفن نمود باید مجدداً به صورت درون جا یا برون جا بازیافت گردند یا به مناطق گوناگون انتقال داده شوند. مرحله بعد شامل تشخیص و تعیین این مورد است که کدامیک از مواد خطرناک هستند. رنگ‌های سربی و آبسستوها دو مورد از موادی هستند که به شکل گسترده باید با دقت مورد استفاده قرار گیرند و به شکل مناسب دفن شوند.
این مورد یک روش معمول است و عنوان می‌گردد که در آغاز باید نوارهای درون ساختمانی مورد توجه قرار گیرد. تمامی تجهیزات، دریچه‌ها، درها و مواد نهایی دیگر را حذف نمایید. این مورد در درصد عمده‌ای از اجزای قابل ارائه به بازار نقش دارند. پس از اینکه تخریب غیرساختاری صورت گرفت، تخریب ساختمان مرحله بعدی می‌باشد. بهترین مورد در این زمینه شروع از سقف و کار به سمت پایه فونداسیون می‌باشد.
اجزای ساختمانی که جدا شده‌اند باید در یک محل ایمن و خشک نگاهداری شوند. این مورد از آن‌ها در مقابل آسیب آب و سرقت مراقبت می‌نماید. هنگام جداسازی از ساختمان، مواد پاکسازی شده یا مجدداً تکمیل می‌شوند تا افزایش ارزش گردد. ساختمان‌ها فهرست مشخصی از مواد را شامل می‌گردند که می‌تواند به تعیین این مورد کمک کند که هرکدام از آیتم‌ها به کجا فرستاده شوند.
تخریب/تخریب ساختمان/تخریب ساختمان فلزی/تخریب ساختمان بتنی/پیمانکار تخریب